Ο Γιώργος Χριστάκης συνομιλεί με την Ιωάννα Μακρή, με αφορμή τη φωτογραφική έκθεσή του, η οποία φιλοξενείται στο πλωτό μουσείο Hellas Liberty, στο λιμάνι του Πειραιά.
Kύριε Χριστάκη, πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε ενεργά με την φωτογραφία; Σας προέκυψε ξαφνικά ή ήταν κάτι που θέλατε από μικρό παιδί;
- Από την παιδική μου ηλικία - ως θεατής - δέθηκα με τον κόσμο της φωτογραφίας. Κατά την περίοδο της εφηβείας μου ενίσχυσα την καλλιτεχνική μου τάση -εμπράκτως- ξεκινώντας την ενασχόλησή μου με την τέχνη της φωτογραφίας θέλοντας να παγιδέψω στιγμές στον χρόνο της ζωής μου. Επί 54 συναπτά έτη αδιαλείπτως την υπηρετώ, δίνοντας την ψυχή μου σε αυτήν. Είναι μία πράξη αγάπης στο δικό μου σύμπαν.
Ποια θέματα προσεγγίζετε με τον φακό σας και ποια σας αφήνουν αδιάφορο;
- Φωτογραφίζω την φύση γύρω μου. Προσπαθώ με εικόνες να αποτυπώσω το δέος της. Κάθε τι όμως μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για μία φωτογραφία. Η θάλασσα όμως πάντα ήταν και θα είναι η βασική μου φωτογραφική επιλογή, καθώς είναι μία μεταβαλλόμενη φύση που με προκαλεί διαρκώς. Επιλέγω να αφήνω έξω από τις θεματικές μου αναφορές το γκρίζο.
Χρειάζεται να εξερευνήσετε τα τοπία σας πριν πατήσετε το κλικ της μηχανής ή ενεργείτε εντελώς αυθόρμητα όταν βρεθείτε σε μία σύνθεση που σας ενδιαφέρει;
- Παντού υπάρχει ομορφιά. Παντού υπάρχει μία ωραία εικόνα. Η αλήθεια της αιώνιας φύσης, της πραγματικής ζωής, της φωτογραφίας δεν μπορεί παρά να είναι μόνο αυθόρμητη. Δεν χρειάζεται προσπάθεια και ενορχήστρωση για να δώσεις αξία στον αυθορμητισμό της στιγμής. Είναι ελευθερία αλλά και κάτι περισσότερο για μένα. Αντίσταση στην υποκρισία της εποχής που θέλει έναν κόσμο στημένο για να φαίνεται όμορφος.
Τα καιρικά φαινόμενα προσθέτουν ενδιαφέρουν στις λήψεις σας;
- Τα ξεσπάσματα της φύσης, η βροχή, τα ταραγμένα νερά της θάλασσας, οι κεραυνοί στον σκοτεινό ουρανό, το ξημέρωμα σε ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό, η δύση του ηλίου μετά την καταιγίδα, η ομίχλη στις κορυφογραμμές, σίγουρα αποτελούν εκπληκτικές εικόνες που θέλεις να απαθανατίσεις. Κάθε μία από αυτές μπορεί να συνθέσει ένα σκηνικό Παραδείσου ή και Αποκάλυψης που θέλεις να αιχμαλωτίσεις στον χρόνο.
Έχω την αίσθηση ότι σας αρέσει να περιηγείστε στα λιμάνια και στις άδειες αποβάθρες. Φαντάζομαι είτε νωρίς το πρωί είτε αργά το βράδυ; Γιατί σας έλκει τόσο ο άδειος χώρος του λιμανιού;
- Τα λιμάνια, τα ναυπηγεία, ο ατέλειωτος ορίζοντας, τα τυχαία πρόσωπα στις αποβάθρες αναχώρησης των πλοίων αποτελούν ένα πολύ οικείο περιβάλλον για μένα. Τα αγκυροβολημένα καράβια, το κίτρινο χρώμα στις δέστρες, οι λυμένοι κάβοι, οι γερανοί που χάσκουν στον αέρα σαν προϊστορικά ζώα, τα στοιβαγμένα containers, το κόκκινο της σκουριάς είναι ένας χείμαρρος εικόνων στον φακό μου, ένα κομβικό σημείο συνάντησης της ζωής και της τέχνης της φωτογραφίας. Θα με βρείτε λοιπόν να περιφέρομαι ανάμεσά τους για να συλλέγω εμπειρίες.
Είναι κατά την γνώμη σας απαραίτητο να βρεθεί κανείς μακριά από τα αστικά κέντρα για να φωτογραφίσει την φύση ή μπορεί να την βρει οπουδήποτε;
- Η δύναμη της φύσης αποκαλύπτεται συνεχώς δίπλα σου. Ακόμη και μέσα στον αστικό ιστό. Προσήλωση απαιτείται μόνο στην αναζήτηση κάθε τι ωραίου. Οι γλάροι στο λιμάνι του Πειραιά, ένα ηλιοβασίλεμα στα ναυπηγεία μπορούν να αποτελέσουν μία ωδή στην αρμονία της φύσης.
H θάλασσα αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής των ανθρώπων. Άλλοτε καθηλωτική και άλλοτε στατική, πάντα πλούσια σε αντιθέσεις . Με ποιο κριτήριο αποτυπώνετε με την μηχανής σας τον δυναμισμό της ή την ηρεμία της;
- Η θάλασσα είναι τόσο ζωντανή, απέραντα γοητευτική είτε είναι γαλήνια είτε όχι. Άρρηκτα συνδεδεμένη με την ζωή μας, δεν τιθασεύεται, παρά μόνον συνενώνει τα χρώματα της φύσης σε μία αρμονία άπιαστη, σε διδάσκει γνώση, σεβασμό, εξωστρέφεια, σου δίνει το αίσθημα της πληρότητας, συνδιαλέγεται μαζί σου για να επανεξετάσεις κάθε πτυχή του εαυτού σου. Κάθε φωτογραφία λοιπόν απεικονίζει μία από τις μεταμορφώσεις της αλλά και ένα συναίσθημα, μία από τις εικόνες που φέρνεις στο φως αναδυόμενος από τον πυθμένα της ύπαρξής σου.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η πιο ενδιαφέρουσα φωτογραφία που έχετε αποτυπώσει όλα αυτά τα χρόνια και γιατί;
- Δεν μπορώ να απομονώσω κάποια φωτογραφία. Κάθε μία άλλωστε είναι μία ιστορία, μία ανάμνηση.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Έχετε κατά νου κάποια επόμενη έκθεση με νέα θέματα;
- Θέλω να είμαι υγιής ώστε να μπορώ να φωτογραφίζω. Κάθε νέα εικόνα με κάνει λίγο πιο σοφό και λίγο πιο καλό στην τέχνη μου νομίζω. Η ανάγκη για πειραματισμό δεν σταματά ποτέ. Κάτι άλλο θα ακολουθήσει. Είμαι σίγουρος.
Κύριε Χριστάκη σας ευχαριστώ θερμά!
